Begin mei mocht ik mee op reis met Power2fly om een week mee te draaien bij ASAS in Florionapolis. Laat ik beginnen met te zeggen dat het enorm veel indruk op mij heeft gemaakt en dat het een voorrecht was om deelgenoot te zijn van deze ontmoeting.
Al jaren zet Liduine, en met haar velen, zich met hart en ziel in voor de kinderen uit de sloppenwijken in Florianopolis. Dankzij hun inspanningen krijgen deze kinderen de kans om zich te ontwikkelen.
Het was een intense week en wij hebben een kijkje mogen nemen in een week uit het leven van de kinderen en ASAS. De passie, inzet, betrokkenheid, drive, liefde, geborgenheid, structuur en professionaliteit hebben grote indruk op mij gemaakt.
De kinderen leren zoveel bij ASAS en dat zijn belangrijke lessen voor het leven. Ze leren om in een team te werken, ze leren om keuzes te maken, ze leren om respect te hebben voor elkaar, ze leren om voor elkaar te zorgen.
De liefde die de kinderen daar ontvangen is enorm en dat verdient elk kind. Elk kind mag gezien worden en dat is wat gebeurt bij ASAS, elk kind verdient een eigen stem en dat kan bij ASAS.
Ik heb diepe bewondering voor alle mensen die zich inzetten voor ASAS en nogmaals dank dat ik een week deelgenoot mocht zijn van jullie leven.
Patty
Ons bezoek aan ASAS, Florianopolis
In Mei zijn Bert en ik na 4 jaar in Sao Paulo gewoond te hebben zijn weer teruggevlogen naar ons geliefde Brazilië. In 2001 hebben we Robert, Liduine, Gijs en Annet ontmoet en al snel volgde er geweldige acties voor verschillende doelen en hadden we in elkaar echte medestrijders gevonden. Nadat we in Sao Paulo een drie daagse tussenstop hadden gemaakt, vlogen we door naar Florianopolis waar we op zaterdag aankwamen. Beiden kenden Florianopolis niet…nu wel, absoluut de moeite waard! Bij aankomst duurde het niet lang of de asado bij Robert en Liduine ging aan, en de caipirinhas’s kwamen door. Die middag hebben we Patty en Christine ontmoet, ook zij waren overgevlogen voor hetzelfde doel, het leren kennen en zelf ervaren waar de stichting ASAS voor staat. Liduine en Annet hebben ons bij gepraat en veel nieuwe informatie over ASAS gedeeld.
’s Avonds schoof het hele bestuur van ASAS aan en konden we uit eerste hand horen hoe de stichting door hen verder geleid wordt, welke de succes verhalen zijn, maar ook tegen welke problemen ze aanlopen. Brazilië blijft het land van zon, carnaval en muziek, daar is geen twijfel over, maar je kunt je niet wegkeren van de armoede die je om je heen ziet en permanent aanwezig is. Nou hoef je geen water naar de zee te dragen maar de verantwoording nemen om elkaar te helpen is ondoorgrondelijk de rode draad. Dit is wat ASAS doet en dit is wat we met onze eigen ogen konden zien en mochten meebeleven.
Liduine en Robert hadden een geweldig programma voorbereidt met vele bezoeken aan ASAS maar ook de nodige ‘bij-kom momentjes”. Zodra je het terrein van ASAS betreed hoor je blije kinderstemmen en zie je kinderen die aan het spelen zijn. Als een dolle rennen ze achter een hockeybal aan, bij ons Nederland gaat het niet anders! Kinderen zijn van nature nieuwsgierig en niet bang om contact te maken. Gelukkig was de taal ons niet vreemd en binnen de kortste keren namen ze ons mee. Al pratende moesten we alles zien en vooral meedoen met alles. Tijdens ons bezoek werd er gehockeyd en in een zaaltje was er drum les, geweldig om mee te maken. Op het terrein van ASAS staat een grote zeecontainer die verdeeld is door een wand in het midden. Links van de wand is het klas lokaaltje waar kinderen bijles krijgen of individueel begeleid worden door een psychotherapeute. Rechts van de wand is het keukentje waar dagelijks een eenvoudige maar gezonde snack wordt verzorgd. Niet ieder kind heeft thuis een ontbijt gehad! Maar, aan alles zag je dat de kinderen blij waren, zich veilig voelden en hun groepsleiders met tomeloze inzet en heel hun hart de kinderen begeleidden. Op dinsdag hebben we een bezoek gebracht aan de lokale favella, de sloppenwijk, waar de meeste kinderen, die ASAS bezoeken, wonen. Het regende, het was somber en de sfeer bedrukt. In tegenstelling tot al die blije kindjes die we op het ASAS-terrein gezien hadden, troffen we daar een hele andere sfeer aan, je kunt het rustig een hele andere wereld noemen, en het werd ons des te meer duidelijk dat de hulp van ASAS zo ongelofelijk belangrijk is om de kinderen een kans te geven zich te ontwikkelen als kind. Het leven in een favella is niet makkelijk en kind zijn is bijna onmogelijk.
Nogmaals herhaal ik, water naar de zee brengen is niet nodig, maar we moeten doorgaan met het ondersteunen van ASAS, elke bijdrage helpt en hoe fijn is het niet om blije kinderen te zien. Wij hebben in drie dagen zo ontzettend veel meegemaakt en onze ervaringen in de bij-kom momentjes samen gedeeld, die waren nodig want onze ogen bleven echt niet altijd droog.
Voor wie de mogelijkheid ziet om met Liduine een keer mee te gaan, en ik kan je verzekeren dat zij een top gast vrouw is, dan aarzel niet, het verrijkt je leven op een hele bijzondere manier die je niet uit boeken halen of op de tv kunt zien. Er is een oud Frans gezegde “Noblesse oblige” dat letterlijk wordt vertaald als “adeldom verplicht”. Tegenwoordig zou je kunnen zeggen; iemand die bevoorrecht is door afkomst, geld of talent heeft de plicht er iets goeds mee te doen en zich ernaar te gedragen. Vandaag de dag geldt deze toepassing niet meer voor die van nobele afkomst, het geldt voor ons allemaal, want na deze ervaring in Florianopolis durf ik hardop te zeggen dat wij in Nederland allemaal bevoorrecht zijn.
Liduine, Robert en Annet, dank voor de hele organisatie! Patty en Chris, super om dit samen met jullie beleefd te hebben!
Marijn en Bert
Power2fly reis mei 2019
Als ik aan Brazilië denk dan denk ik aan heerlijke muziek, mooie mensen en een mooi land. Maar weet natuurlijk ook dat het land een keerzijde heeft. Kinderen die maar halve dagen naar school gaan, wat doen ze dat andere dagdeel? Zwerven op straat? Gebruikt worden voor hele verkeerde dingen? Daarom heeft Liduine, juist voor deze kinderen, 12 jaar geleden samen met iemand ASAS opgericht.
Dit jaar heeft zij voor het eerst bedacht om mensen een kijkje te laten nemen bij ASAS. Wat doen we daar nu precies, hoe ziet het eruit, wat wordt de kinderen geboden, waar komen deze kinderen precies vandaan?
Ik weet al jaren dat ASAS bestaat en in grote lijnen weet ik er wat van, door middel van nieuwsbrieven en kinderen van de Hdm YA, die daar 5 jaar achter elkaar geweest zijn. Maar om het in werkelijkheid te zien, die kans liet ik mij niet ontglippen. Dus ik heb me aangemeld om mee te gaan.
We zijn bijna elke dag bij ASAS geweest, hebben lessen gevolgd, o.a. muziek, capoeira, hockeytraining (ook nog zelf gegeven), ruimte gezien waar de kinderen maatschappelijke ondersteuning krijgen, de prachtige (moes)tuin en de keuken waar een gezonde snack wordt bereid. Hebben een community bezocht, waar kinderen die naar ASAS gaan vandaan komen.
Alle mensen die hier werken ontmoet, wat een geweldige mensen, zijn zo ontzettend toegewijd, heb elke dag transen gelaten, zo mooi om te zien. Waarom? Omdat deze mensen er met heel hun ziel en zaligheid in zitten en proberen om deze kinderen verder te helpen, door ze heel veel aandacht te geven, kind te laten zijn en ze dingen bij te brengen. Dit alles is mogelijk door oa een goedlopend professioneel bestuur (allemaal vrijwilligers!!!)
Omdat ASAS geen vaste verblijfsplek heeft, is Liduine al geruime tijd bezig met het kopen van een stuk land waar ASAS zich permanent kan vestigen.
In Brazilië gaat het allemaal niet zo snel, alles loopt over verschrikkelijk veel schijven, je wordt van het kastje naar de muur gestuurd dus is Liduine de druk maar wat gaan opvoeren en heeft gezegd dat er een delegatie uit Nederland komt om te kijken. Tevens heeft zij heel handig de pers ook uitgenodigd. Dat leverde een mooi interview op met Liduine, uitgezonden op tv. Dat maakte wel indruk. Goede hoop dat er binnenkort met het schoonmaken van het terrein wordt begonnen en dat de vergunningen binnen zijn, zodat er echt gestart kan worden met een eigen ASAS plek!
In een woord: Heel erg Indrukwekkend. (Muito Imponente!)
Een prachtig project, vind het een voorrecht om gezien te hebben.
Liefs Chris
